Ροσίνι: Καταιγίδα

 To 1804 στην Ραβένα όταν ο Ροσίνι ήταν περίπου 12 ετών έγραψε έξι σονάτες για έγχορδα (δύο βιολιά, τσέλο και και κοντραμπάσο). Η ασυνήθιστη χρήση των συγκεκριμένων οργάνων έχει την αιτία της στο ότι αυτά τα όργανα είχε στην διάθεσή του ο μικρούλης συνθέτης. Γράφτηκαν για έναν νεαρό έμπορο, τον Agostino Triossi.

Tempest: Ivan Aivazovsky

Οι σονάτες αυτές είναι ευχάριστη καλοκαιρινή διασκέδαση στην εξοχή κι έχουν γίνει διάσημες για μικρά σύνολα ποικίλων οργάνων. Ο Ροσίνι εξέδωσε παραλλαγές τους για κλασικό κουαρτέτο το 1823 και το 1824 στο Παρίσι κι αργότερα στο Λονδίνο. Έχουν γίνει δε διασκευές από άλλους για φλάουτο, βιολί, βιόλα και τσέλο. Ή για φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο και κόρνο καθώς και για σόλο πιάνο.

G. Rossini σαν νεαρό αγόρι

Στην παρτιτούρα έγραψε ο Ροσίνι για την προέλευσή τους, περιγράφοντάς τες σαν "έξι απαίσιες σονάτες που έγραψα στα πολύ νεανικά μου χρόνια, πριν ακόμη έχω έστω κι ένα μάθημα για την χρήση του μπάσου κοντίνουο. Γράφτηκαν και αντιγράφτηκαν μέσα σε τρεις μέρες και παίχθηκαν μ' ένα σκυλίσιο τρόπο από τον Τριόσι (κόντρα μπάσο), τον εξάδεφό του Μόρι (πρώτο βιολί), τον αδελφό του Μόρι (τσέλο) κι εμένα στο δεύτερο βιολί - όχι λιγότερο σκυλίσια από τους άλλους".

Φυσικά δεν πιστεύουμε λέξη απ' αυτά που λέει ο Ροσίνι.

Η τελευταία σονάτα που παρουσιάζω στο μικρό μου αφιέρωμα, η έκτη, είναι η μόνη που έχει ένα ψευδώνυμο "Καταιγίδα" και στην τελευταία κίνηση, που ξεκινάει με την παροιμιώδη νηνεμία πριν από την καταιγίδα, μερικές αστραπές σε απόσταση, έπειτα τον άνεμο που σταδιακά επιταχύνεται, μερικές σταγόνες βροχής και μετά την πλήρη μανία μιας μικρής 4φωνης καταιγίδας.

Στο βίντεο που ακολουθεί ακούμε την έκτη σονάτα  στην μορφή που την έγραψε ο Ροσίνι στα 12 χρόνια του.

G. Rossini: La Tempesta - VI Sonata a quattro in D major (Ravenna, 1804)