Φεστιβάλ στην Vilafranca del Penedès

 Η Vilafranca del Penedès είναι μια όμορφη πόλη της Καταλονίας γνωστή για το μοναδικό Μουσείο Οίνου αλλά και το Φεστιβάλ που γίνεται εκεί κάθε χρόνο μεταξύ 29 Αυγούστου και 2 Σεπτεμβρίου.

Προηγούμενα το Φεστιβάλ της Βιλαφράνκα γιορταζόταν στις 15 Αυγούστου προς τιμή της Παναγίας. Στο τέλος του 17ου αιώνα η περιοχή μαστιζόταν από μια πολύ μακρά περίοδο ξηρασίας και το 1699 σαν τελευταία λύση έφεραν από την Ρώμη τα λείψανα του Saint Felix, ο οποίος είχε ταφεί στην κατακόμβη του Calepodio που βρίσκεται στο τρίτο τμήμα της Via Aurelia. Με την άφιξη των λειψάνων σήμανε και η λήξη της ξηρασίας. Είναι φανερό ότι οι κάτοικοι απέδωσαν τις βροχοπτώσεις στον ξενόφερτο Άγιο κι η δημοφιλία του ανέβαινε συνεχώς. Έτσι ο  Άγιος Φέλιξ ανακηρύχτηκε το 1776 σαν ένας από τους προστάτες Αγίους της πόλης Βιλαφράνκα. 

Ανθρώπινος Πύργος (φωτο διαδίκτυο)

Το Φεστιβάλ της Vilafranca del Penedès αποτελεί μία από τις πιο γιορταστικές εκδηλώσεις της Καταλονίας και θεωρείται σαν Κληρονομιά εθνικού ενδιαφέροντος. Το Φεστιβάλ διατηρεί αναλλοίωτη την δομή του, που περιλαμβάνει θρησκευτικές τελετές διανθισμένες με δημοτικές παραδόσεις και θεάματα. Η πλούσια λαϊκή κληρονομιά περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό χορών, μουσική αλλά και τους παραδοσιακούς ανθρώπινους πύργους, που συμπληρώνουν την ατζέντα του πλέον τυπικού Καταλονικού φεστιβάλ όπου όλοι οι παρευρισκόμενοι παίρνουν μέρος είτε ως θεατές είτε ως δρώντα πρόσωπα. Οι ανθρώπινοι πύργοι είναι ένα από τα θεάματα του φεστιβάλ και  υψώνονται στην είσοδο της Μητροπολιτικής Εκκλησίας της Παναγίας όπου φυλάσσονται τα οστά του Αγίου και που μόνο κατά την διάρκεια του φεστιβάλ επιτρέπεται η επίσκεψη της κρύπτης στην οποία βρίσκονται. 

Παρευρέθηκα τον Ιούνιο 2022 σε μια πρόβα των σωματείων που ασχολούνται με τους παραδοσιακούς ανθρώπινους πύργους και πράγματι εντυπωσιάστηκα από την δύναμη, την προσπάθεια, την συμπαράσταση όσων συμμετείχαν και ένιωσα δέος στο συγκλονιστικό αλλά και αρκετά επικίνδυνο θέαμα. Άνθρωποι σκαρφαλώνουν ο ένας στην πλάτη του άλλου σχηματίζοντας μια πυραμίδα με πολλούς ανθρώπους στην βάση μέχρι να φτάσει ένας (συνήθως παιδί) στην κορυφή. 

Ακολουθούν φωτογραφίες μου από την πρόβα που παρακολούθησα. Δείτε πώς σταδιακά ανεβαίνουν.

Η είσοδος του χώρου των προβών 

Ρώτησα αν έχουν συμβεί ατυχήματα και δυστυχώς ναι. Τα οποία συνέβησαν όχι πάντα σε κάποιον που έπεσε αλλά κυρίως σε κάποιον που δέχτηκε τον πίπτοντα. Δεν επιτρέπεται οι βοηθοί κάτω να κοιτάνε ψηλά διότι έτσι έσπασε ο λαιμός κάποιου από έναν που έπεσε πάνω του. 

Παρακάτω ένα μικρό βίντεο που μπορείτε να παρακολουθήσετε το "χτίσιμο" των ανθρώπινων πύργων.

Behold the Human Towers of Catalonia

Η Παράδοση των Ανθρώπινων Πύργων γίνεται και σε άλλα μέρη της Καταλονίας αλλά και με την ευκαιρία εορτασμού και άλλων πολιούχων αγίων.

Τέλος ένα εντυπωσιακό βίντεο της λήξης του φεστιβάλ με μουσική και πυροτεχνήματα από τον εορτασμό του 2019, προ πανδημίας.

Pyromusical Correfoc 2019 Vilafranca del Penedès

Πανσέληνος του Αυγούστου: Του Οξύρρυγχου

 Η πανσέληνος του Αυγούστου, ονομάζεται και "Φεγγάρι του Οξύρρυγχου". Έχει πάρει το όνομά της από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής που τη συγκεκριμένη μέρα ψάρευαν το συγκεκριμένο ψάρι -γνωστό και ως μουρούνα. Κατά την παράδοση το όνομα της Πανσελήνου δινόταν σε ολόκληρο τον σεληνιακό μήνα κι όχι μόνο στην Πανσέληνο. 

Πανσέληνος του Οξύρρυγχου

Η Πανσέληνος του Οξύρρυγχου  ολοκληρώνει τον κύκλο των τεσσάρων Yπερπανσελήνων που άρχισε τον Μάιο. Ως Υπερπανσέληνοι ορίζονται οι Πανσέληνοι που συμβαίνουν όταν η Σελήνη βρίσκεται στο κοντινότερο σημείο με την Γη. Επειδή η τροχιά της Γης δεν είναι κυκλική αλλά ελλειπτική, η απόσταση της Σελήνης από την Γη μεταβάλλεται κατά την διάρκεια του μήνα. Οι Υπερπανσέληνοι είναι ελάχιστα πιο κοντά στην Γη από τον μέσο όρο της κοινής Πανσελήνου, όμως τεχνικά τις κάνει να φαίνονται μεγαλύτερες και λαμπρότερες όταν τις απολαμβάνουμε από την Γη. 

Τι είναι ο Οξύρρυγχος;

Οξύρρυγχος

Αυτό το ψάρι που μοιάζει με προϊστορικό ανιχνεύεται μέχρι 136 εκατομμύρια χρόνια πίσω και πολλοί το ονομάζουν "ζωντανό απολίθωμα". Τα θηλυκά χρειάζονται περί τα 20 χρόνια για να μπουν στην διαδικασία αναπαραγωγής και γεννούν κάθε 4 χρόνια. Η ζωή τους έχει διάρκεια περί τα 150 χρόνια! Σήμερα υπάρχουν περίπου 29 είδη παγκοσμίως και το μέγεθός τους ποικίλει από την πέρκα μέχρι τον Οξύρρυγχο Τέρας που έχει το μέγεθος ενός αυτοκινήτου Volkswagen.

Ας ακούσουμε το τρίτο από τα τέσσερα Θαλασσινά Ιντερλούδια του Μπρίτεν με την επωνυμία "Σεληνόφως".

 Britten - Sea Interludes - 3 - Moonlight

Ένα ποίημα της Dorianne Laux  για τις διάφορες ονομασίες (πλην του οξύρρυγχου) των Αυγουστιάτικων Πανσελήνων σε δική μου ελεύθερη μετάφραση

Τα Φεγγάρια του Αυγούστου

Υπάρχουν πολλά ονόματα

για αυτό το λεκιασμένο νόμισμα,

αυτό το μαργαριτάρι μέσα στο κονιάκ.

Φεγγάρι των Φρούτων, Σελήνη της Αστραπής

Φεγγάρι που όλα ωριμάζουν.

Στεκόμαστε δίπλα στο ρυάκι,

το βλέπουμε να επιπλέει 

ανάμεσα τις μαύρες κορφές του πεύκου. Φεγγάρι των Σιτηρών,

Πανσέληνος του Οξύρρυγχου,

Πράσινη Σελήνη του Καλαμποκιού.

Μετράω τις απώλειές μου στο σκοτάδι.

Γιατί να μην το λένε

Φεγγάρι του Σπασμένου Χαλαζία,

Σελήνη του Ζαριού που κυλάει,

Φεγγάρι της Δύσκολης Τύχης.

Πρέπει πάντα να μιλάμε

για συγκομιδή; Τα τριζόνια τραγουδάνε

στα σκοτεινά κλήματα.

Μια νυχτερίδα πηγαινοέρχεται από πάνω μας.

Ω, Παρατηρητή, εσύ

που βλέπεις όλα όσα γεννιούνται

κι όσα πεθαίνουν

απόψε σε ονομάζω 

Φεγγάρι του Σουγιά,

Σελήνη Που Ρίχνεις Κορώνα Γράμματα

Φεγγάρι που γίνεσαι Άμμος,

Άδειο Μπολ Ρυζιού

Φεγγάρι της Σκόνης, Σελήνη του Αλατιού

Φεγγάρι της Στάχτης

Φεγγάρι που Μου κλείνεις το Μάτι

Ροσίνι: Καταιγίδα

 To 1804 στην Ραβένα όταν ο Ροσίνι ήταν περίπου 12 ετών έγραψε έξι σονάτες για έγχορδα (δύο βιολιά, τσέλο και και κοντραμπάσο). Η ασυνήθιστη χρήση των συγκεκριμένων οργάνων έχει την αιτία της στο ότι αυτά τα όργανα είχε στην διάθεσή του ο μικρούλης συνθέτης. Γράφτηκαν για έναν νεαρό έμπορο, τον Agostino Triossi.

Tempest: Ivan Aivazovsky

Οι σονάτες αυτές είναι ευχάριστη καλοκαιρινή διασκέδαση στην εξοχή κι έχουν γίνει διάσημες για μικρά σύνολα ποικίλων οργάνων. Ο Ροσίνι εξέδωσε παραλλαγές τους για κλασικό κουαρτέτο το 1823 και το 1824 στο Παρίσι κι αργότερα στο Λονδίνο. Έχουν γίνει δε διασκευές από άλλους για φλάουτο, βιολί, βιόλα και τσέλο. Ή για φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο και κόρνο καθώς και για σόλο πιάνο.

G. Rossini σαν νεαρό αγόρι

Στην παρτιτούρα έγραψε ο Ροσίνι για την προέλευσή τους, περιγράφοντάς τες σαν "έξι απαίσιες σονάτες που έγραψα στα πολύ νεανικά μου χρόνια, πριν ακόμη έχω έστω κι ένα μάθημα για την χρήση του μπάσου κοντίνουο. Γράφτηκαν και αντιγράφτηκαν μέσα σε τρεις μέρες και παίχθηκαν μ' ένα σκυλίσιο τρόπο από τον Τριόσι (κόντρα μπάσο), τον εξάδεφό του Μόρι (πρώτο βιολί), τον αδελφό του Μόρι (τσέλο) κι εμένα στο δεύτερο βιολί - όχι λιγότερο σκυλίσια από τους άλλους".

Φυσικά δεν πιστεύουμε λέξη απ' αυτά που λέει ο Ροσίνι.

Η τελευταία σονάτα που παρουσιάζω στο μικρό μου αφιέρωμα, η έκτη, είναι η μόνη που έχει ένα ψευδώνυμο "Καταιγίδα" και στην τελευταία κίνηση, που ξεκινάει με την παροιμιώδη νηνεμία πριν από την καταιγίδα, μερικές αστραπές σε απόσταση, έπειτα τον άνεμο που σταδιακά επιταχύνεται, μερικές σταγόνες βροχής και μετά την πλήρη μανία μιας μικρής 4φωνης καταιγίδας.

Στο βίντεο που ακολουθεί ακούμε την έκτη σονάτα  στην μορφή που την έγραψε ο Ροσίνι στα 12 χρόνια του.

G. Rossini: La Tempesta - VI Sonata a quattro in D major (Ravenna, 1804)

Μπρίτεν: Θαλάσσια Ιντερλούδια

 

Αυτά τα Ιντερλούδια του Βρετανού συνθέτη Μπέντζαμιν Μπρίτεν (1913-1976) προέρχονται από την όπερά του Peter Grimes και λειτουργούν σαν αλλαγές σκηνής τόσο σε φυσικό επίπεδο μεταφέροντας τον ακροατή σε διαφορετικές τοποθεσίες όσο και στις αλλαγές της ψυχολογικής κατάστασης του ήρωα της όπερας Peter Grimes. Στην όπερα τα ιντερλούδια διαδέχονται χωρίς διακοπή το ένα το άλλο γι' αυτό ο Μπρίτεν πρόσθεσε εκ των υστέρων ένα τέλος για το καθένα ώστε να μπορούν να παιχθούν μεμονωμένα αλλά και σαν σύνολο τεσσάρων ιντερλουδίων.

Καταιγίδα στο Aldeburgh, Suffolk. Φωτο Steve Braund

(Πολύ περιληπτικά η υπόθεση της όπερας Peter Grimes: Κατά τη διάρκεια μιας έρευνας, ο δικαστής Swallow ερωτά τον ψαρά Peter Grimes για το θάνατο του μαθητευόμενού του  κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στη θάλασσα. Αν και η αίθουσα είναι γεμάτη με χωρικούς που είναι εχθρικοί προς τον Γκράιμς, ο δικαστής  δέχεται την εξήγηση του άνδρα για το γεγονός  και αποφασίζει ότι το αγόρι πέθανε κατά λάθος. Όμως μετά από καιρό και δεύτερος μαθητευόμενος χάνει την ζωή του σε ατύχημα και τότε ο Γκράιμς είναι φοβερά συντετριμμένος με όλους τους χωρικούς να έρχονται εναντίον του. Στην απόγνωσή του σαλπάρει με το σκάφος του μέσα στην επερχόμενη καταιγίδα και θαλασσοπνίγεται)

ΠΡΩΤΟ ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Το πρώτο "Αυγή" (Dawn) γεφυρώνει τον Πρόλογο και την έναρξη της Πρώτης Πράξης της όπερας (ακριβώς μετά το ντουέτο του Πήτερ Γκράιμς και της Έλεν Όρφορντ, μιας δασκάλας που προσδοκά να παντρευτεί.) Το κομμάτι αυτό είναι τόσο όμορφο αλλά και αρκετά αγχωτικό. Σ' αυτό το ιντερλούδιο ο συνθέτης χωρίζει την ορχήστρα του σε τρία ευδιάκριτα ηχοχρώματα: τα φλάουτα και τα βιολιά παίζουν στις υψηλές συχνότητες ένα θέμα με μια φωνή (unison) που είναι κρυστάλλινα ξεκάθαρη. Τα κλαρινέτα και οι άρπες υπογραμμίζουν αυτή τη μελωδία με γρήγορους αρπισμούς  που θυμίζουν ξαφνικές ριπές ανέμου στην παραλία, ανατινάζοντας τον ψεκασμό των κυμάτων. Τα μπάσα έγχορδα και τα χάλκινα παρεμβάλλονται περιοδικά με απειλητικές, ήσυχες συγχορδίες.

Britten - Sea Interludes - 1 - Dawn

ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Στο "Κυριακάτικο Πρωινό" (Sunday Morning) με το οποίο αρχίζει η Δεύτερη Πράξη, ακούμε μεγάλες εκκλησιαστικές καμπάνες που τις υπονοούν οι τρίτες που ηχούν από τα Γαλλικά κόρνα αλλά και από πραγματικές καμπάνες λίγο μετά. Τα ξύλινα, τα έγχορδα και οι τρομπέτες αντιπροσωπεύουν μικρότερες καμπάνες, ενώ ένα φλάουτο θυμίζει πουλιά που ξυπνούν. Μια σαρωτική μελωδία βιολιού στο τέλος είναι (στην όπερα) το τραγούδι της Έλεν που χαιρετίζει το πρωί. 

Britten's Four Sea Interludes - Sunday Morning

ΤΡΙΤΟ ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Το "Σεληνόφως" (Moonlight) γεφυρώνει τη νύχτα με την επόμενη μέρα που αποκαλύπτεται κι ο θάνατος του δεύτερου μαθητευόμενου του Γκράιμς. Ο απαλός κυματισμός της θάλασσας ακούγεται μέσα από παλλόμενες συγχορδίες των μπάσων εγχόρδων, των κόρνων και των φαγκότων. Αυτές οι συγχορδίες είναι ευδιάκριτες από τις δέσμες φωτός που ρίχνουν  τα φλάουτα και οι άρπες, ενώ το φως του φεγγαριού αντανακλάται από τα κύματα. Είναι ένα μείγμα κίνησης και στάσης με αρκετή δόση αναστάτωσης  ενώ η ομορφιά αυτού του κομματιού χρωματίζεται από μια συνεχή αίσθηση ενυπάρχουσας ανησυχίας και αβεβαιότητας.

Britten - Sea Interludes - 3 - Moonlight

ΤΕΤΑΡΤΟ ΙΝΤΕΡΛΟΥΔΙΟ

Ενώ η "Καταιγίδα" (Storm) είναι το τελευταίο ιντερλούδιο των τεσσάρων, στην όπερα ακούγεται στην Πρώτη Πράξη . Ξεκινά με τον Grimes να βρίσκεται σε εξωτερικό χώρο και να παρακολουθεί τα σύννεφα της καταιγίδας καθώς πλησιάζουν πάνω από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Το παρηγορητικό θέμα που ακούγεται όταν η μουσική της καταιγίδας υποχωρεί είναι η μελωδία την οποία ο Γκράιμς μόλις τραγούδησε "Ποιο λιμάνι προστατεύει την ειρήνη, μακριά από παλιρροϊκά κύματα, μακριά από καταιγίδες;" Θα είναι επίσης το τελευταίο πράγμα που τραγουδά ο Peter πριν κατέβει με το σκάφος του που βυθίζεται. Η απόκοσμη ηρεμία που διακρίνεται στην μέση του κομματιού περιέχει μια νευρώδη ενέργεια, αποτέλεσμα της ακραίας πόλωσης στην χρήση των οργάνων.  Τα κοντραμπάσα, τα κοντραφαγκότα και η γκρανκάσα διατηρούν ένα σιγανό βουητό στο χαμηλό Μι, ενώ μια άρπα glissando ανεβαίνει προς την κορυφή του εύρους των χορδών της. Όλη η ορχήστρα παίζοντας ήσυχα, χρωματικά, με όγδοα στακάτο   διακόπτει αυτές τις στιγμές νευρικής στάσης. Το ιντερλούδιο τελειώνει σε μια παμπ όπου οι άνθρωποι περιμένουν την καταιγίδα, που κιόλας άρχισε να χτυπά τα παράθυρα και να απειλεί τη ζεστή ασφάλεια όσων βρίσκονται μέσα και καταλήγει  στο άθλιο μικρό δράμα θανάτου, δυσπιστίας και κοινωνικής απομόνωσης.

Britten - Sea Interludes - 4 - Storm

Το λιμπρέτο της  Όπερας Peter Grimes εργο 33 του Μπρίτεν είναι του Montagu Slater και βασίζεται στο απόσπασμα "Peter Grimes" που το βρίσκουμε σ' ένα μεγάλο αφηγηματικό ποίημα του George Crabbe "The Borough" (Δημοτικό Διαμέρισμα). To  "Δημοτικό Διαμέρισμα" της όπερας είναι μια φανταστική μικρή πόλη που έχει κάποια ομοιότητα με την πατρίδα του Crabbe, αλλά και του Μπρίτεν, το Aldeburgh, Suffolk της ανατολικής ακτής της Αγγλίας. 

Τελειώνοντας μπορούμε να ακούσουμε τον Πρόλογο της Όπερας.

Peter Grimes, Prologue: "Peter Grimes!"

ΠΗΓΕΣ:
Wikipedia
LaPhil
hyperion
fort collins symphony
classicfm
london concert choir

Τραγούδι και Χορός στην Ακτή

Τώρα το καλοκαίρι είναι τόσο αγαπημένες οι ακτές, αλλά και οι χοροί και τα τραγούδια δίπλα σε αυτές. Ένα μικρό αφιέρωμα με δείγματα από μουσική, ζωγραφική και ποίηση για κάποια ακτή που όλοι μας λίγο ή πολύ αφιερώνουμε μερικές ώρες του καλοκαιριού μας. 

 

 Αλκάν: Το Τραγούδι της Τρελής Γυναίκας στην Ακτή

O Charles-Valentin Alkan (1813-1888) ήταν Γαλλο-Εβραίος συνθέτης και πιανίστας που έχασε την δημοτικότητά του. Τα τελευταία χρόνια ακούγονται πάλι έργα του στις αίθουσες συναυλιών.  Δεν ήταν μόνο αγαπημένος φίλος με τον Σοπέν αλλά και γείτονάς του και θαυμάστηκε ιδιαίτερα από τους Ντεμπυσί, Ραβέλ και Ραχμάνινοφ.

Όπως ο Σοπέν, έτσι κι ο Αλκάν συνέθεσε μουσική σχεδόν αποκλειστικά για πιάνο, κυρίως δεξιοτεχνική. Ήταν εξαιρετικά ευαίσθητος, ίσως και λόγω του αγώνα του εναντίον του αντισημιτισμού  που υπήρχε διάχυτος στο Παρίσι τα χρόνια εκείνα. Όταν πέθανε ο Σοπέν, ο Αλκάν έχασε μια αδελφή ψυχή κι έγινε πιο εσωστρεφής και μελαγχολικός.

Charles-Valentin Alkan

Το "Τραγούδι της Τρελής Γυναίκας στην Ακτή" καθρεπτίζει την κατάσταση του μυαλού του. Είναι ένα από τα 25 Πρελούδιά του έργο 31 και συγκεκριμένα το όγδοο και πιο γνωστό.  Ο Σοπέν έγραψε 24 κι ο Αλκάν 25 πρελούδια τα οποία αρχίζουν με το 1 σε Ντο μείζονα, το 2 σε Φα ελάσσονα και στην συνέχεια χρωματικά: το 3 σε Ρε ύφεση μείζονα, το 4 σε Φα δίεση ελάσσονα και ούτω καθ' εξής.  

Έγραψε σ' έναν φίλο: "Κάθε μέρα γίνομαι και πιο μισάνθρωπος και πιο μισογύνης...τίποτε δεν αξίζει να κάνω, καλό ή χρήσιμο... σε κανένα δεν μπορώ να αφοσιωθώ. Η κατάστασή μου με κάνει υπερβολικά θλιμμένο και καταρρακωμένο. Ακόμη και η μουσική παραγωγικότητα έχει χάσει την έλξη της πάνω μου και δεν μπορώ να δω τον λόγο ή τον σκοπό".

Alkan Prelude "Song of the Madwoman on the Seashore"

Η πιανιστική γραφή είναι μια τεράστια κραυγή  ένα ποίημα με ανησυχητικό τόνο που, όπως λέει ο Mark Viner (Βρετανός πιανίστας), "μπορεί να ανασηκώσει τα φρύδια και να προκαλέσει δέος ακόμη και στους κουρασμένους και απευαισθητοποιημένους καιρούς του σήμερα". Το απλό μπάσο είναι η παλίρροια σε ένα ατελείωτο τρεμόπαιγμα, ενώ η οδυνηρή έκρηξη θλίψης της τρελής γυναίκας θρηνεί στις ψηλές νότες, κορυφώνοντας σε μια άτονη πλημμύρα στενοχώριας. Η αρμονία κυμαίνεται μεταξύ μείζονος και ελάσσονος, ποτέ δεν κατασταλάζει, όπως και η ψυχή της τρελής γυναίκας.

*****

 "Χορεύοντας Σε Μια Ακτή" είναι ο τίτλος ενός πίνακα του Έντβαρτ Μουνκ (1863-1944) Νορβηγού ζωγράφου και αποτελούσε μέρος μιας συλλογής 22 έργων του με τον τίτλο "Η Ζωοφόρος της Ζωής".  Τα θέματα που διαπραγματεύονται σε αυτόν τον κύκλο ήταν του έρωτα, της ασθένειας και του θανάτου. 

Μουνκ: Χορεύοντας Σε Μια Ακτή 

To ήρεμο φεγγαρόφωτο που λάμπει πάνω στα απαλά κύματα απηχεί τις έντονες κυκλοτερείς φόρμες των κοριτσιών, άσπρο και κίτρινο,  που κάνουν κύκλους στο σημείο ένωσης ξηράς και θάλασσας, σαν να είναι άνετα και με τα δύο (Ζωή).  Η σχισμή στη στεριά καθρεπτίζει τη ζώνη του σεληνόφωτος και η καμπυλωτή καμάρα των δέντρων οδηγεί το μάτι στην ακτή χωρίς να κρύβει τις μυστηριώδεις σκοτεινές φιγούρες στις σκιές στα δεξιά.  Oι δύο μαύρες φιγούρες παρακολουθούν τα κορίτσια και μοιάζουν με χήρες (Θάνατος) ενώ η κόκκινη στα δεξιά συμβολίζει την γόνιμη κορύφωση της γυναίκας (Έρωτας). Ο πίνακας φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη της Πράγας. 

*****

Ένα κορίτσι χορεύει στην ακτή

Χόρεψε, χόρεψε γρήγορα στο τραγούδι του φλάουτου

Κορίτσι του δύοντος ηλίου!

Τα κύματα είναι άγρια για να σε βλάψουν

Ο χορός σου πριν τελειώσει 

Kaθώς τα άσπρα φευγάτα πόδια σου

στον ρυθμό λικνίζονται 

Της ανυπόμονης του ωκεaνού κραυγής. 

Τα αρσενικά κύματα μάταια καταπονούνται

Να πνίξουν το αργό ρεφραίν σου

Και τον γλυκό αναστεναγμό του φλάουτου.

Χόρεψε, χόρεψε γρήγορα, φως στο αεράκι

Εσύ, όμορφη κόρη της χλωμής θάλασσας

Ο ήλιος έχει δύσει πέρα από τις θάλασσες

Σε λίμνες με  νερό χρυσό

Παίξε σαν να πετάς σταγόνες

Καθώς η μέρα σβήνει θολά

Και έρπουν οι γαλαζωπές σκιές

Δώσε έναν ρυθμό ακόμη

Μετά στην ακτή ξεκουράσου 

Με συντροφιά τα κύματα να κοιμηθείς.

Henry C. Thomas

(σε δική μου ελεύθερη μετάφραση) 

ΠΗΓΕΣ
Wikipedia
Gramophone
Edwardmunch
Poetry Foundation