Η Γιαγιά

Περίμενα υπομονετικά έξω από ένα εκλογικό τμήμα να έλθει η σειρά μου να ψηφίσω. Δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν, πάντως είχαμε βουλευτικές εκλογές, τότε που το ΠΑΣΟΚ το διαφέντευε ο ΓΑΠ ή Γιωργάκης και που ο Βενιζέλος ήταν ακόμη τσιράκι του. Ήλθε, λοιπόν, υποβασταζόμενη απ’ την κόρη της μια ηλικιωμένη κυρία για να ψηφίσει. Η ηλικία της δικαιολογούσε την αποχή, αλλά προφανώς η γιαγιούλα (όπως αποδείχτηκε) ήθελε να ψηφίσει κι η κόρη της δεν την απέτρεψε.
Όπως ήταν φυσικό, η δικαστική αντιπρόσωπος, βλέποντας την ηλικιωμένη κυρία, την πέρασε εκτός σειράς και κανείς, βέβαια, δεν διαμαρτυρήθηκε. Η γιαγιούλα, ένιωσε ανασφάλεια όταν έπρεπε να πάρει τα ψηφοδέλτια και να πάει στο παραβάν. Η κόρη της ζήτησε απ’ την δικαστική αντιπρόσωπο να βοηθήσει την μητέρα της, όπως είναι ο κανονισμός και βέβαια η ΔΑ ανταποκρίθηκε πρόθυμα. Πήρε στο ένα χέρι της τα ψηφοδέλτια και τον φάκελο, και με το άλλο υποβάσταζε την γιαγιούλα προχωρώντας μαζί της στο παραβάν. Η γιαγιούλα όλο κι έχανε το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια της, να ζητάει την κόρη της να μπει μαζί τους, η οποία να της λέει:
-Μα σου εξήγησα ότι δεν θα μπω μαζί σου την κρίσιμη στιγμή της επιλογής του ψηφοδελτίου.
Η ΔΑ με ευγένεια την καθησύχαζε ότι έτσι πρέπει να γίνει, να πάνε μαζί στο παραβάν.
Όλοι εμείς παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη, αν και κάποιοι δυσανασχετούσαν για την καθυστέρηση της ροής της ψηφοφορίας εξ αιτίας μιας γιαγιάς.
Με τα πολλά μπήκαν στο παραβάν η γιαγιά με την δικαστική αντιπρόσωπο.
Ακουγόταν χαμηλόφωνα η ΔΑ να ρωτάει:
-Ποιο κόμμα θέλετε;
Η γιαγιά (όπως καταλάβαμε) έβγαλε απ’ την τσέπη της ένα ψηφοδέλτιο, διπλωμένο και της το έδωσε λέγοντας:
-Αυτό!
Όπως είναι το σωστό, η ΔΑ άνοιξε το διπλωμένο χαρτί και ρώτησε την γιαγιά, για να βεβαιωθεί ότι η επιλογή είναι της εκλογέως, χαμηλόφωνα μεν αλλά εμείς παρ’ όλα αυτά ακούγαμε, διότι το “χαμηλόφωνα” ήταν μόνο για τ’ αυτιά της γιαγιάς
-Θέλετε το ΠΑΣΟΚ;
Κι η γιαγιά απάντησε:
-Δεν ξέρω ΠΑΣΟΚ. Ξέρω αυτόν που μου χαμογελάει κάθε μέρα στην τηλεόραση. Αυτόν θέλω.