Ένα βράδυ του Οκτώβρη

Ένα βράδυ του Οκτώβρη

Τα δάση είναι αποδυναμωμένα και μόνα
Οι ουρανοί είναι έτοιμοι για το χιόνι
Η Σελήνη είναι παγωμένη στον Ουρανό
Και τα χόρτα είναι σκοτεινά κάτω στη γη

Οι βάλτοι με τις καλαμιές αναπνέουν
Μια ομίχλη απ' τη λιμνούλα μακριά
Και πεισματικά κλωθογυρίζει η Καφέ Αρκούδα
Κάτω απ' το χλωμό Πολικό Αστέρι

Δεν υπάρχει ποτέ μια φωνή στον ουρανό
Ούτε ποτέ ένας ήχος στη γη
Όπου τα φαντάσματα του χειμώνα να αυξάνονται
Πάνω απ' τη χλωμή περίμετρο της νύχτας

Υπάρχει ύπνος και θάνατος στη σιωπή
Υπάρχει τόσο σφοδρό μίσος στους ανέμους
Και η αστραπή της μεγάλης σπάθινης λεπίδας του βορρά
Κάνει κύκλους με την σκληρή γυαλάδα της

Ο κόσμος γερνάει και παγώνει
Το πρόσωπο της Αγάπης ισχνό και χλωμό
Και ο θάνατος είναι ευγενικός στους κουρασμένους
Που κοιμούνται στο βορρά απόψε

William Wilfred Campbell (1858-1918/Ontario)
μετάφρ. Άζη Γουζίου

φωτογραφία Tommy Eliassen