Μια φορά κι έναν καιρό στην μακρινή πόλη Γουιράνι βασίλευε ένας βασιλιάς που ήταν τόσο δυνατός όσο και σοφός. Τον φοβόντουσαν για την δύναμή του και τον αγαπούσαν για την σοφία του.
Στην καρδιά της πόλης υπήρχε ένα πηγάδι με νερό δροσερό και κρυστάλλινο, απ' το οποίο έπιναν όλοι οι κάτοικοι ακόμη κι ο βασιλιάς κι οι αυλικοί του. Διότι δεν υπήρχε άλλο πηγάδι.
Ένα βράδυ, που όλοι κοιμόντουσαν μπήκε στην πόλη μια μάγισσα και ρίχνοντας επτά σταγόνες από ένα παράξενο υγρό μέσα στο πηγάδι είπε: "Απ' αυτή τη στιγμή όποιος πίνει απ' αυτό το νερό θα τρελαθεί".
Το επόμενο πρωί όλοι οι κάτοικοι, εκτός απ' τον βασιλιά και τον αυλάρχη, ήπιαν απ' το πηγάδι και τρελάθηκαν, ακριβώς όπως είχε προείπει η μάγισσα.
Κατά την διάρκεια της μέρας στα στενά δρομάκια της πόλης αλλά και στους χώρους της αγοράς οι άνθρωποι δεν έκαναν τίποτε άλλο απ' το να ψιθυρίζουν μεταξύ τους: "Ο βασιλιάς είναι τρελός. Ο βασιλιάς μας κι ο αυλάρχης του έχουν χάσει τα λογικά τους. Σίγουρα δεν μπορεί να μας κυβερνάει ένας τρελός βασιλιάς. Πρέπει να τον εκθρονίσουμε".
Το ίδιο βράδυ ο βασιλιάς ζήτησε να του γεμίσουν ένα χρυσό ποτήρι με νερό απ' το πηγάδι. Όταν του το έφεραν ήπιε κι έδωσε και στον αυλάρχη του να πιει.
Κι αμέσως γέμισε μεγάλη χαρά αυτή η μακρινή πόλη Γουιράνι, επειδή ο βασιλιάς κι ο αυλάρχης του ανέκτησαν τα λογικά τους.
KHALIL GIBRAN:"The Madman: His Parables and Poems"
[μετάφρ. απ' τα Αγγλικά: Άζη Γουζίου]
A song of wisdom
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου