To Πιάνο...

Sera Knight (Woking): Ρεσιτάλ Πιάνου

Tο Πιάνο

Απαλά, στο σούρουπο, μια γυναίκα μου τραγουδάει

Με πάει πίσω στην θέα των χρόνων, μέχρι να δω

'Ενα παιδάκι να κάθεται κάτω απ' το πιάνο, στο ηχείο των παλλόμενων χορδών

Και να πιέζει τα μικρά, σταθερά πόδια μιας μητέρας που χαμογελά όπως τραγουδάει

Παρά την θέλησή μου, η πονηρή μαεστρία του τραγουδιού

Με προδίδει, μέχρις ότου η καρδιά μου θρηνεί για να με πάει

Στα παλιά Κυριακάτικα βραδινά στο σπίτι, με τον χειμώνα έξω

Και τους ύμνους στο ζεστό σαλόνι, να κουδουνίζει το πιάνο σαν οδηγός μας

Έτσι τώρα είναι μάταιο στον τραγουδιστή να ξεσπάσει σε κραυγές

Με το μεγάλο μαύρο πιάνο απασιονάτο. Η γοητεία

Των παιδικών ημερών πάνω μου, η ενηλικίωσή μου είναι πεταμένη

Κάτω στην ροή της μνήμης, θρηνώ σαν παιδί για το παρελθόν

D.H. LAWRENCE

Beethoven - Sonata No. 23 in F minor, Op. 57, 'Appassionata'

 

* * * * *

Πιάνο και ποίηση προϋποθέτουν το ένα το άλλο. Δεν εννοώ πως το πιάνο επιζητεί την ποίηση κι η ποίηση τη μελοποίηση. Εννοώ πως ενυπάρχουν το ένα στο άλλο. Αυτό αρχίζει το 1816 με τον κύκλο τραγουδιών «Στη μακρινή αγαπημένη» του Μπετόβεν. Δεν είναι τρομερά ενδιαφέρον πως κανείς συνθέτης δεν μελοποιεί ποίηση για υπέροχα όργανα όπως το βιολί, το τσέλο, το όμποε; Η μελοποίηση προϋποθέτει το πιάνο και το πιάνο επικαλείται τη μελοποίηση (όπως στα Τραγούδια χωρίς λόγια του Μέντελσον). Στη συνεργασία πιάνου και μουσικής συντελείται κάτι υπερβατικό.
[απόσπασμα από άρθρο του Β. Λαμπρόπουλου στο περιοδικό The Athens Review Μάρτιος 2014 σελ. 24]

Mendelssohn: Prelude and Fugue in E minor, Op. 35

* * * * *

Το πιάνο

Μπροστά στο πιάνο κει το μεγαλόπρεπο

πανώρια κόρη κάθεται

κι απλώνει στ’ άσπρα πλήχτρα του ανάλαφρα

τα χέρια της τ’ ασπρότερα.

Ριγούν αυτά στ’ ονειρευτό της άγγισμα

κι όλο πηδάν χαρμόσυνα

στα χάδια που τα δάχτυλα τ’ αφρόπλαστα

ατέλειωτα σκορπίζουνε.

Και χύνονται στη μυρωμένη κάμαρα

που λάμπει ολοφώτιστη

τρελοί σκοποί, απόκοσμοι, ουράνιοι

και μελωδίες βαγνέριες.

Γιομάτη πόνο μια στροφή ακούγεται,

βαριά χτυπούν τα δάχτυλα,

και σαν σιγοπηδά το πιάνο φαίνεται|

πως τρέμει μες στο θρήνο του.

Και τ’ ανθογυάλι’ αυτά που το στολίζουνε

κουνιούντ’, ανατριχιάζουνε

με τ’ άνθια τους μαζί, που χάμω γέρνουνε—

θαρρείς από τη λύπη τους.

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Liszt: Liebestraum No. 3, Notturno

* * * * *

Μουσική

“Ξέχειλη από σιωπή η απέραντη αίθουσα.

Και το πιάνο ήταν η μεγάλη, άγια Τράπεζα

όπου πάνω της, τα χέρια ενός άντρα, λιγνά κι ασυγκράτητα

κόβαν και μοιράζαν γύρω

τον άρτο της αιωνιότητας”

                     

                     ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ  

Brahms, Hungarian Dance No. 1

Η γοργόνα και το πιάνο της

* * * * *

Πιάνο βυθού

Αυτές οι νότες
που σας στέλνω
με την άνωση
δεν έχουν πια κανένα
μα κανένα μουσικό ενδιαφέρον.
Απ’ τον καιρό του ναυαγίου
που αργά μας σώριασε τους δυο
ως κάτω στο βυθό
σαν βάρος έκπληκτο
το πιάνο του ολόφωτου υπερωκεανείου κι εγώ
έχουμε γίνει μάλλον μια διακόσμηση πυθμένος
μια υπόκωφη επίπλωση βυθού
ένα λουλούδι εξωτικό
ή ένα τεράστιο όστρακο
φωλιά ιπποκάμπων
διάδρομος ψαριών που όλο απορούν
μπρος στην ασπρόμαυρη αυτή μνήμη
του παπιγιόν των πλήκτρων του κολάρου.

Κι αν σε καμιά βαρκάδα σας
διακρίνετε την ήρεμη επιφάνεια
τρεις πέντε δέκα φυσαλίδες
σαν ντο και σολ και μι
μη φανταστείτε μουσική·
είναι λίγη σκουριά που όταν θυμάται
πιέζει κι ανεβαίνει.

Γι’ αυτό να μην ανησυχείτε.
Το πιάνο μου κι εγώ
είμαστ’ εδώ πολύ καλά
εκπνέοντας ίσως πότε πότε νότες άσχετες
αλλά μες στην ασφάλεια πλήρους ναυαγίου
και ιδίως
μακριά επιτέλους
από κάθε προοπτική παιχνιδιού

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

Chopin - Etude Op. 25 No. 12 in C minor "Ocean"

Η 88η μέρα του έτους έχει καθιερωθεί σαν Ημέρα Πιάνου επειδή τα ασπρόμαυρα πλήκτρα του, που σου χαμογελάνε μόλις ανοίξεις το καπάκι του είναι ογδόντα οκτώ! Η ημέρα αυτή συμπίπτει με την 29η Μαρτίου, εκτός αν είναι δίσεκτο έτος οπότε εορτάζεται στις 28 Μαρτίου.

Αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε παλαιότερη ανάρτησή μου για το Πιάνο  

Μουσείο Πιάνου, Κίνα