Στο κείμενο που ακολουθεί θέλησα να δώσω μια ήρεμη, εορταστική νότα στον χρόνο που φεύγει.Διάλεξα μερικά μουσικά κομμάτια που, το καθένα με τον δικό του τρόπο, φωτίζουν τη στιγμή της μετάβασης: από την ομίχλη προς το φως, από την προσμονή προς την αρχή. Είναι μια μικρή τελετουργία για την αλλαγή του χρόνου. Μια διαδρομή μέσα από ήχους που ανασαίνουν, θυμούνται, υπόσχονται.
Στην αρχή, πριν ακόμη ο χρόνος αποφασίσει να αλλάξει, υπάρχει μια λεπτή ομίχλη. Ο αέρας μοιάζει να κρατά την αναπνοή του, σαν να περιμένει ένα αόρατο νεύμα. Είναι η στιγμή που ο κόσμος δεν είναι ούτε παλιός ούτε νέος, απλώς αιωρείται.
Και τότε, μέσα από αυτή τη σιωπηλή αιώρηση, αρχίζει να ακούγεται ένα απαλό πιάνο. Όχι μελωδία που δηλώνει κάτι, αλλά μια σκέψη που δοκιμάζει τις πρώτες της λέξεις. Οι ηλεκτρονικές υφές απλώνονται σαν λεπτή χειμωνιάτικη ομίχλη, και ο κόσμος φωτίζεται από ένα γαλακτερό, τρυφερό φως. Ο χρόνος δεν αλλάζει με θόρυβο, αλλάζει με μια ήρεμη, σχεδόν ανεπαίσθητη αναπνοή.
Ólafur Arnalds - Near Light
Όταν η ομίχλη αρχίζει να αραιώνει, εμφανίζεται ένα μικρό, καθαρό φως. Όχι εκτυφλωτικό· ένα φως που μοιάζει με κερί σε παρεκκλήσι, με φωνές που ψιθυρίζουν ευχές χωρίς να ξέρουν ακόμη τι σημαίνουν. Είναι η στιγμή της αθωότητας, της απλής, σχεδόν παιδικής προσμονής. Η χορωδία μοιάζει να λέει: «Κάτι νέο έρχεται. Ας το υποδεχτούμε καθαρά».
Και το φως περνά από το παράθυρο σαν λεπτή λωρίδα χειμωνιάτικου ήλιου.
"A New Year Carol" Benjamin Britten
Καθώς πλησιάζουν τα μεσάνυχτα, ο κόσμος αλλάζει ρυθμό. Οι σκέψεις αρχίζουν να γυρίζουν κυκλικά, σαν εκκρεμές που δεν μετράει τον χρόνο αλλά τον μεταμορφώνει. Κάθε επανάληψη μοιάζει με υπόσχεση που ωριμάζει σιωπηλά. Η νύχτα αντιστέκεται λίγο ακόμη. Τίποτα δεν κορυφώνεται , όλα απλώς επιμένουν.
Είναι η στιγμή πριν από την αλλαγή, όταν όλα μοιάζουν πιθανά και τίποτα ακόμη δεν έχει ειπωθεί.
Satyagraha: Act II: Confrontation and Rescue
Και τότε, σαν να ανοίγει η αυλαία ενός μικρού, ιδιωτικού θεάτρου, αρχίζει να ακούγεται ένα βαλς. Όχι θριαμβευτικό· ένα βαλς που χαμογελά μελαγχολικά, σαν άνθρωπος που χορεύει ενώ σκέφτεται κάτι που δεν λέγεται. Η χαρά περνάει, αλλά πάντα με μια μικρή ρωγμή. Το βαλς στριφογυρίζει όχι για να ζαλιστεί, αλλά για να θυμηθεί.
Και μέσα σε αυτή τη γλυκόπικρη κομψότητα, ο νέος χρόνος μπαίνει —όχι σαν θρίαμβος, αλλά σαν μια ήσυχη υπόσχεση που περιμένει να την ανακαλύψεις.
Dmitri Shostakovich - Waltz No. 2
Αζη μου αγαπημενη, η ροή του λόγου σου στο κείμενο δημιουργεί την αίσθηση ότι ετοιμαζόμαστε να παρακολουθήσουμε μια μικρή θεατρική παράσταση, όπου η μουσική παίζει κυρίαρχο ρόλο. Οι επιλογές των μουσικών συνθέσεων δεν είναι τυχαίες, οπως φαινεται...το απαλό πιάνο, οι χορωδιακες φωνουλες, το βαλς καθοδηγούν τη φαντασία και την προσοχή μας, φωτίζοντας κάθε στιγμή της μετάβασης από την παλιά στη νέα χρονιά. Η μουσική λειτουργεί σαν αφηγητής και συγχρονως "ζωγραφος" συναισθημάτων βοηθώντας μας να βιώσουμε τη στιγμή, να νιώσουμε τον χρόνο που οπως λες "αναπνέει" και το φως που απλώνεται, αγαπημενη μου φιλη!Μπραβο για την έμπνευση, που συνδυαζει γραφη και μουσική κι ευχαριστουμε για το μοίρασμα!Ευχομαι μια Καλη Χρονια, με υγεια, εμπνευσμενη, αρμονικη, δημιουργικη , καλη μου Aζη! Στέλνω χιονισμένα φιλιά!🌟💕🌟
ΑπάντησηΔιαγραφή