Φθινοπωρινά Φύλλα {Autumn Leaves}

 

Αποχαιρετώντας τον Οκτώβριο, μια γλυκιά μελαγχολία μας διαπερνά, φέρνοντας στον νου ένα τραγούδι που έχει χαράξει ανεξίτηλα τη μνήμη του 20ού αιώνα — το «Autumn Leaves».Ένα κομμάτι που, παρ’ όλη τη λιτή του μορφή, συγκινεί ακόμη, γιατί κουβαλά τη νοσταλγία του φθινοπώρου, την απώλεια και την τρυφερότητα της μνήμης.

από Pinterest

Το τραγούδι γεννήθηκε στη Γαλλία, το 1945, με τίτλο «Les Feuilles Mortes» (Νεκρά Φύλλα), σε μουσική του Joseph Kosma και στίχους του ποιητή Jacques Prévert.

Πρωτοακούστηκε το 1946 στην ταινία Les Portes de la Nuit, ερμηνευμένο από τον Yves Montand και την Irène Joachim — μια ερμηνεία που έδωσε φωνή στη σιωπή των αποχωρισμών.

                               Yves Montand-Les feuilles mortes/Dead leaves (eng.subtitles)

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1950, ο Johnny Mercer έγραψε τους αγγλικούς στίχους, μεταμορφώνοντας το τραγούδι σε «Autumn Leaves» (Φθινοπωρινά Φύλλα). Η αγγλική εκδοχή γνώρισε τεράστια επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε ένα από τα πιο εμβληματικά jazz standards όλων των εποχών, με πάνω από χίλιες ηχογραφήσεις.

Από το διαδίκτυο 

Οι στίχοι του, απλοί και τρυφεροί, μιλούν για τη φθινοπωρινή απώλεια μιας αγάπης:

The falling leaves drift by the window
The autumn leaves of red and gold
I see your lips, the summer kisses
The sun-burned hands I used to hold

Since you went away the days grow long
And soon I'll hear old winter's song
But I miss you most of all my darling
When autumn leaves start to fall

{Μια ελεύθερη απόδοση στα Ελληνικά

Φθινοπωρινά φύλλα
Τα φύλλα πέφτουν, στροβιλίζονται στο φως,
σαν αναμνήσεις που περνούν απ’ το παράθυρο της ψυχής.
Κόκκινα και χρυσαφένια, σαν τα λόγια σου,
που κάποτε ζέσταιναν τις μέρες μου.

Θυμάμαι τα χείλη σου, φιλιά του καλοκαιριού,
και τα χέρια σου, καμένα απ’ τον ήλιο,
που κρατούσα σαν να κρατούσα τον κόσμο.
Μα τώρα, καθώς τα φύλλα σωπαίνουν,
νιώθω μόνο το κρύο της απουσίας σου.}

Από τον Nat King Cole και τον Frank Sinatra, μέχρι την Eva Cassidy, τον Eric Clapton και τον Roger Williams — ο καθένας το έντυσε με τη δική του ευαισθησία.

The Autumn Leaves By Nat King Cole

Η ορχηστρική εκτέλεση του Roger Williams το 1955 ανέβηκε στην κορυφή των αμερικανικών charts, σηματοδοτώντας τη διαχρονική απήχηση του τραγουδιού.

                                                 Roger Williams - Autumn Leaves - 1955

Το «Autumn Leaves» δεν είναι απλώς ένα τραγούδι για τον αποχωρισμό — είναι ένας ύμνος στη μνήμη. Μιλά για τη φθορά, την ομορφιά του τέλους και τη σιωπηλή δύναμη της νοσταλγίας. Ίσως γι’ αυτό παραμένει μέχρι σήμερα διαχρονικό, αγαπημένο από μουσικούς και ακροατές κάθε γενιάς.

Κάθε φθινόπωρο, όταν τα φύλλα αρχίζουν να πέφτουν, ο ήχος του επιστρέφει — σαν ένας ψίθυρος από παλιά, που μας θυμίζει πως ό,τι χάνεται, δεν παύει ποτέ να μας συντροφεύει. Το τραγούδι εκφράζει τη νοσταλγία και τη θλίψη του φθινοπώρου, με εικόνες από φύλλα που πέφτουν, χαμένες αγάπες και αναμνήσεις.

Το «Autumn Leaves» έχει συνδεθεί με την έννοια της απώλειας και της μετάβασης, και συχνά χρησιμοποιείται σε ταινίες, σειρές και συναυλίες για να δημιουργήσει συναισθηματική ατμόσφαιρα. Παραμένει διαχρονικό, αγαπημένο από μουσικούς και ακροατές κάθε γενιάς.