Φύση, η πιο γλυκιά μητέρα

 Η σύνθεση Nature, the Gentlest Mother (Φύση, η πιο γλυκιά μητέρα) του Aaron Copland είναι ένα λυρικό και τρυφερό έργο που ανοίγει τον κύκλο Twelve Poems of Emily Dickinson (1950), βασισμένο στο ομώνυμο ποίημα της Dickinson. Πρόκειται για μια μουσική απεικόνιση της φύσης ως μητρικής μορφής, γεμάτης κατανόηση, φροντίδα και γαλήνη

Ο Aaron Copland συνέθεσε το έργο το 1950, ως μέρος του κύκλου τραγουδιών πάνω σε ποιήματα της Emily Dickinson. Το κομμάτι ανοίγει τον κύκλο, θέτοντας τον τόνο για τις υπόλοιπες συνθέσεις. Το 1958 ο Copland το ενορχήστρωσε, δίνοντας μεγαλύτερη χρωματική ποικιλία και ατμοσφαιρικότητα

Το ποίημα

"Nature, the gentlest mother,

Impatient of no child,

The feeblest or the waywardest,

Her admonition mild

In forest and the hill

By traveller is heard,

Restraining rampant squirrel

Or too impetuous bird.

How fair her conversation,

A summer afternoon,--

Her household, her assembly;

And when the sun goes down

Her voice among the aisles

Incites the timid prayer

Of the minutest cricket,

The most unworthy flower.

When all the children sleep

She turns as long away

As will suffice to light her lamps;

Then, bending from the sky

With infinite affection

And infiniter care,

Her golden finger on her lip,

Wills silence everywhere."

Η εισαγωγή στο πιάνο δημιουργεί μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα, με γρήγορες φιγούρες που θυμίζουν κελάηδισμα πουλιών. Στην πρώτη στροφή, η μουσική είναι απαλή και λυρική, αντικατοπτρίζοντας την τρυφερότητα της φύσης. Στη δεύτερη στροφή, ο ρυθμός γίνεται πιο ζωηρός, αποδίδοντας την κίνηση των σκίουρων και των πουλιών. Στην τελευταία στροφή, η μουσική επιστρέφει σε τρυφερό και μητρικό ύφος, με μελωδία που θυμίζει νανούρισμα

                  Copland: Twelve Poems of Emily Dickinson - 1. Nature, the gentlest mother

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Η φύση, η πιο γλυκιά μητέρα,
δεν θυμώνει με κανένα παιδί·
ούτε με τον αδύναμο,
ούτε με τον απείθαρχο.
Η φωνή της είναι πάντα απαλή.

Στο δάσος και στον λόφο 

ο ταξιδιώτης την ακούει 

να συγκρατεί τον σκίουρο 

και να ημερεύει το πουλί.

Πόσο όμορφη η συνομιλία της 

ένα καλοκαιρινό απόγευμα— 

το σπιτικό της, η συντροφιά της. 

Κι όταν ο ήλιος δύει, 

η φωνή της στις καμάρες του κόσμου 

ξυπνά την προσευχή 

της πιο μικρής ακρίδας, 

του πιο ταπεινού λουλουδιού.

Κι όταν όλα τα παιδιά κοιμούνται, 

φεύγει για λίγο, 

μόνο όσο χρειάζεται 

για να ανάψει τα φώτα της. 

Ύστερα σκύβει απ’ τον ουρανό 

με άπειρη στοργή 

και άπειρη φροντίδα, 

το χρυσό της δάχτυλο στα χείλη, 

και επιβάλλει σιωπή παντού.

(ελεύθερη απόδοση δική μου)

Το 1958 ο Copland το ενορχήστρωσε, δίνοντας μεγαλύτερη χρωματική ποικιλία και ατμοσφαιρικότητα

                                                  Copland : "Nature, the Gentlest Mother"

Aaron Copland

Η Dickinson παρουσιάζει τη φύση ως μητέρα που δεν δυσανασχετεί με κανένα παιδί, είτε αδύναμο είτε απείθαρχο. Η φύση συγκρατεί τα ζώα και καθοδηγεί με ήπια φωνή. Το βράδυ, με άπειρη στοργή και φροντίδα, επιβάλλει σιωπή και γαλήνη σε όλα τα πλάσματα

Το έργο αποτελεί παράδειγμα της ικανότητας του Copland να μεταφράζει ποίηση σε μουσική εικόνα. Aναδεικνύει την απλότητα και καθαρότητα που χαρακτηρίζουν το ύφος του Copland. Είναι ένα από τα πιο τρυφερά και εσωτερικά τραγούδια του κύκλου, σε αντίθεση με άλλα πιο δραματικά.